Zupa szczawiowa

Szczawiowa, to jedna z zup, które bardzo lubię. Najlepsza jest oczywiście teraz, na wiosnę z młodziutkiego, własnoręcznie zebranego w lesie lub na łące szczawiu. Oczywiście z jajem i świeżutkim chlebem z masełkiem. Kto się temu oprze?
Osobiście uważam, że najlepszy na tę zupę jest szczaw "dziki", rosnący w lesie lub na łące. Ten uprawiany w ogrodzie ma jakby mniej kwasu :-). Polecam samodzielnie zebrać taki "dziki". Dwie korzyści za jednym zamachem: szczaw i odrobina ruchu, głównie skłony :-).

• 800 g żeberek wieprzowych
• 2,5 l wody
• 1,5 marchwi (mogą być 2)
• 1 pietruszka
• 1/2 białej części pora
• 1/8 selera
• 1/2 szklanki mleka
• 200 g śmietany 18%
• szczaw (u mnie 6 solidnych garści)
• sól
• pieprz
• 4 jaja lub więcej (tak o 2 na osobę)

Warzywa oczyścić i pokroić na mniejsze kawałki. Wraz z żeberkami zalać wodą, posolić i gotować do miękkości, zarówno warzyw, jak i żeberek. W trakcie gotowania zdejmować szumy. Nie będzie wtedy konieczności cedzenia wywaru.
Szczaw oczyścić z trawy, umyć i pokroić w około 1,5 cm paski.
Z przygotowanego wywaru wyjąć żeberka i warzywa. Te ostatnie nie będą potrzebne :-). Doprawić wywar solą i pieprzem do smaku. Później ze względu na kwas nie będzie to możliwe. Do gotującego się wywaru wrzucić szczaw. Gotować kilka minut. Wlać mleko i nadal gotować.
W gotującej się zupie ugotować jaja, pamiętając, że nie robimy tego w skorupkach :-). Jaja pojedynczo wybijać bezpośrednio do garnka, tak jakbyśmy gotowali jaja w koszulkach. Przez chwilę nie mieszać zupy. Jaja ugotują się w zupie.
W słoiczku lub kubku rozprowadzić w gorącej zupie śmietanę i wlać do garnka. Nie gotować.
Zupę podawać z chlebem i masełkiem.